Ο Hamer χρησιμοποιούσε συχνά τη λέξη "Konflikt" (αγγλ. "σύγκρουση"). Μια "σύγκρουση" είναι ένας αγώνας μεταξύ δύο μερών (ανθρώπων, χωρών, κοινωνιών,...). Οι άρρωστοι άνθρωποι μπορεί να έχουν "συγκρούσεις" ή όχι: κάποιος με καρκίνο του παγκρέατος, καρκίνο του στομάχου, έχουν "συγκρούσεις" (έχουν αυτές τις ασθένειες επειδή παλεύουν με κάποιον), αλλά κάποιος με αποασβεστίωση των οστών, καρκίνο του πνεύμονα, λευχαιμία, λέμφωμα,.... δεν παλεύει με κανέναν.
Μια γυναίκα συγκλονισμένη από το θάνατο ενός αγαπημένου προσώπου (σύζυγος, γιος, πατέρας,...) κατά την ορολογία του Hamer λέγεται ότι βρίσκεται σε "ενεργή σύγκρουση", αλλά δεν έχει καμία σύγκρουση, θα έχει τεράστιο πόνο, αλλά δεν έχει καμία σύγκρουση με κανέναν.
Αντί αυτής της λέξης, ο Hamer θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τη λέξη "περίοδος αναταραχής" ή "αναστάτωση". Αυτό που έχει μεταφραστεί στα αγγλικά ως "conflict-active phase" θα ήταν τότε "shock phase"- που είναι αυτό που συμβαίνει σε οποιονδήποτε αφού δεχτεί ένα "σοκ" (ψυχικό ή σωματικό), μέχρι να ηρεμήσει/ανακάμψει και να επιστρέψει στην κανονική του κατάσταση. Είναι συγκλονισμένος.
Ο 5ος νόμος λέει: "Η κατανόηση κάθε "ασθένειας" ως αναπόσπαστο μέρος ενός SBS (Ειδικό Πρόγραμμα της Φύσης με Βιολογική Αίσθηση) και το οποίο εξηγείται στο πλαίσιο της εξελικτικής ιστορίας". Παρουσίαση της Γερμανικής Νέας Ιατρικής, σελ. 36.
Το γεγονός ότι μεταξύ των ζώων υπάρχει μια αίσθηση επιβίωσης του πιο τέλειου και εξάλειψης του παλιού ή ελαττωματικού φαίνεται αυτονόητο. Το ότι το σώμα μας ακολουθεί μια ζωική λογική σε ορισμένες περιπτώσεις είναι επίσης προφανές. Αλλά είναι επίσης προφανές ότι δεν έχουμε μόνο ένα σώμα με ζωική λογική, αλλά και μια ψυχή, με διαφορετική λογική και ενδιαφέροντα.
Το νόημα που δίνει σε ορισμένες ασθένειες είναι μάλλον δύσκολο να πιστέψει κανείς, όπως αυτό που διαβάζουμε στο βιβλίο του Testament of a New Medicine: "τα στοματικά ή ρινικά έλκη πρέπει να διευρύνουν τη στοματική ή τη ρινική κοιλότητα".
Ο 5ος νόμος δεν έχει καμία πρακτική χρησιμότητα, διότι η υποθετική "αίσθηση" της ασθένειας μπορεί να βοηθήσει τον ασθενή μόνο σε ορισμένες περιπτώσεις να προχωρήσει προς την κατεύθυνση της θεραπείας. Δεν είναι απαραίτητο ούτε να τον γνωρίζουμε ούτε να τον αποδεχόμαστε. Ο ασθενής θέλει να απαλλαγεί από την ασθένεια, είτε έχει "νόημα" είτε όχι.
Το ότι υπάρχει ανταγωνισμός μεταξύ των ζώων είναι αναμφίβολα αλήθεια, αλλά αυτό είναι μόνο ένα μέρος της θεωρίας της εξέλιξης. Ο πυρήνας της, η ιδέα της εξέλιξης των ειδών με τη συσσώρευση μικρών αλλαγών, καταρρίπτεται εύκολα, για παράδειγμα σε αυτό το άρθρο, και από πολυάριθμα σαφή γεγονότα ( που παρατίθενται σε αυτό το άλλο άρθρο). Εφόσον οι αλλαγές πρέπει να είναι μικρές, δεν υπάρχει πλέον πλήρης τυχαιότητα, και η ιδέα της τυχαιότητας, ότι τα πράγματα συμβαίνουν χωρίς λόγο, είναι σαφώς παράλογη: ακόμη και τα παιδιά δύο ετών ρωτούν "γιατί;".
Στο αναφερόμενο έργο, μιλώντας για τον 5ο νόμο, προσθέτει: "Η Μητέρα Φύση ήταν πάντα καλοπροαίρετη απέναντί μας και είχε τα πάντα καλά οργανωμένα". Δεδομένου ότι η "καλοσύνη" και η "οργάνωση" είναι η άσκηση των ικανοτήτων της ψυχής (Θέληση και Νοημοσύνη)- δεδομένου ότι αυτές εμφανίζονται μόνο στον άνθρωπο, στους αγγέλους και στον Θεό- δεδομένου ότι όταν χρησιμοποιεί την έκφραση "Μητέρα Φύση" δεν αναφέρεται στον άνθρωπο ή στους αγγέλους- συμπεραίνει κανείς ότι εξισώνει τη "Μητέρα Φύση" με τον Θεό. Επιπλέον, στο βιβλίο που αναφέρθηκε παραπάνω μιλάει για "ιουδαιοχριστιανική" θρησκεία (η οποία δεν υπάρχει), υποτιμά τη θρησκευτικότητα του 5ου έως 15ου αιώνα (Άγιος Θωμάς Ακινάτης, Άγιος Φραγκίσκος,...) ως "παράνοια", ή λέει ότι "Παλιά οι άνθρωποι ήταν αναγκασμένοι να φοβούνται και να εξαρτώνται από την Εκκλησία και ήταν αναγκασμένοι να καίγονται κατά εκατομμύρια στις φωτιές της Ιεράς Εξέτασης"- αυτό δεν ταιριάζει με το μεταπτυχιακό του στη Θεολογία.
Πιστεύω ότι οι ανακαλύψεις του Dr. Hamer χρησιμεύουν για να βάλουν τέλος στην κακή ιατρική των τελευταίων χρόνων. Οι νόμοι του είναι αληθινοί, και ως εκ τούτου φέρνουν τάξη, απλότητα, κοινή λογική, προβλεψιμότητα, ηρεμία,... στις ασθένειες και τη θεραπεία τους.
Νομίζω ότι οι ανακαλύψεις του τον οδήγησαν στο αντίθετο της κακής ιατρικής: να διαισθάνεται μια τάξη και μια καλοσύνη στα πάντα. Και αυτό τον οδήγησε στη διατύπωση του 5ου νόμου του, ο οποίος μου φαίνεται σωστός στην ιδέα του, αλλά χρησιμοποιώντας εκφράσεις της Νέας Εποχής, "πολιτικά ορθές": λέγοντας "Μητέρα Φύση" αντί για Θεό και "Φύση" αντί για "δημιουργία".
Ο Χάμερ λέει, στον 1ο νόμο του, ότι "Κάθε ασθένεια ξεκινά από ένα σοκ", ότι "η ασθένεια είναι μια ενστικτώδης αντίδραση του σώματός μας που ξεκινά όταν υπάρχει ένα βιολογικό σοκ", ένα (1) "πολύ ισχυρό, εξαιρετικά απότομο, δραματικό αντίκτυπο", (2) "απροσδόκητο", (3) "που βιώνεται στη μοναξιά". Το σημείο (1) περιλαμβάνεται ήδη σε άλλο σημείο που λέει ότι "όσο μεγαλύτερη είναι η ένταση της φάσης και η διάρκεια του στρες, τόσο μεγαλύτερα θα είναι τα συμπτώματα" (θα έχουμε μια μικρή φακίδα για ένα μικρό σοκ και μια μεγαλύτερη φακίδα για ένα ισχυρότερο σοκ), το σημείο (2) συμβαίνει πάντα, καθώς τα ένστικτα είναι οι αντιδράσεις του οργανισμού στο απροσδόκητο, και το σημείο (3) φαίνεται παράγοντας για να μην επιλυθεί γρήγορα το σοκ, αλλά όχι απαραίτητη προϋπόθεση, καθώς τα ένστικτα, πολύ γρήγορα από τη φύση τους, δεν προλαβαίνουν να σκεφτούν αν νιώθουμε μόνοι ή συνοδεία.
Η ασθένεια είναι μια ενστικτώδης σωματική αντίδραση, αλλά...
Το να μαυρίζεις στον ήλιο είναι το ίδιο πράγμα; Το να ιδρώνεις όταν τρέχεις είναι το ίδιο πράγμα; Και τα δύο είναι αυτόματες, ενστικτώδεις αντιδράσεις του σώματος. Ποια είναι η διαφορά με μια ασθένεια: ότι λείπει η ψυχική συνιστώσα, ότι δεν υπάρχει σοκ, ότι έχουμε περισσότερη ή λιγότερη συνείδηση του τι κάνουμε.
Και, υπενθυμίζοντας ότι για να υπάρξει σοκ πρέπει να υπάρχουν 2 πράγματα που σοκάρουν, προτείνω αυτό:
"η ασθένεια (όταν έχει συναισθηματική προέλευση), είναι μια ενστικτώδης σωματική αντίδραση που ξεκινά όταν (και διατηρείται όσο) μια εμπειρία συγκρούεται με ένα από τα τείχη που έχουμε μέσα μας."(*)
Με τι σχηματίζουμε τα "τείχη", τα "αναχώματα" μέσα μας;
Μέσα μας έχουμε μόνο ιδέες, έτσι είναι με τις ιδέες.
Τι είδους ιδέες;
Λοιπόν, πρέπει να αναφέρονται σε πράγματα που είναι σημαντικά για μένα, γιατί αν δεν είναι σημαντικά, δεν θα με πείραζε να τα χάσω, όπως δεν με πειράζει να μου κόψει κάποιος μια τρίχα. Από την άλλη πλευρά, αν φροντίζω τα λουλούδια στον κήπο μου όπως φροντίζω τον εαυτό μου, αν δω έναν σκύλο να τα κατουράει, θα το αισθανθώ σαν να κατουράει εμένα, και θα είμαι πολύ αντίθετος σε αυτό το ρίσκο.
Τότε το να εκτιμά κανείς πολλά πράγματα σε αυτή τη ζωή εκτός από τον Θεό είναι γενικά αιτία ασθένειας, όπως έλεγε πάντα η θρησκεία.
Αυτό είναι που φοβούνται περισσότερο οι εχθροί του Χάμερ:
Ότι οι άνθρωποι θα συνειδητοποιήσουν πόσο σημαντικό είναι αυτό που έχουμε μέσα μας, (στην ψυχή μας), και οι άνθρωποι θα αρχίσουν να κάνουν ερωτήσεις και να ψάχνουν (Ω, φρίκη, λένε), και θα σταματήσουν να αποσπούν την προσοχή τους από το τελευταίο κινητό τηλέφωνο που χορεύει, ή το τελευταίο κουτσομπολιό των διασημοτήτων.
Επομένως, μπορούμε να πούμε ότι σε κάθε ασθένεια που προκαλείται συναισθηματικά υπάρχει πάντα μια σύγκρουση: με τους άλλους ή με τον εαυτό μας, οπότε πολλές φορές θέλουμε αντιφατικά πράγματα.
Εδώ (στο κάτω μέρος των σελίδων) ενημερώνουμε για τις αλλαγές σε αυτόν τον ιστότοπο. |
Εργασία σε εξέλιξη. |
