Η μη φυσιολογική συμπεριφορά δεν προκαλείται πάντα από σοκ. Βλέπε στο τέλος την επίδραση των δοντιών ( και όσα αναφέρονται στη σελίδα "ψυχικές διαταραχές").
Εμβαθύνοντας σε αυτό που εξηγήθηκε στη σελίδα "ψυχικές διαταραχές", ο Χάμερ μας λέει ότι όταν υποφέρουμε από κάποια σοβαρή δυσκολία στη ζωή μας μπορεί να αναπτύξουμε μια ασθένεια σε ένα όργανο, αν δεν ξέρουμε πώς να την ξεπεράσουμε γρήγορα. Όσο περισσότερο χρόνο περνάμε με το πρόβλημα και όσο πιο έντονα το βιώνουμε, τόσο πιο σοβαρό γίνεται. Μπορούμε να πάθουμε καρκίνο του παγκρέατος, ή καρκίνο του πνεύμονα, ή καρκίνο του ήπατος....
Αν, όταν βρισκόμαστε υπό την επίδραση ενός μεγάλου σοκ, υποστούμε ένα άλλο σοκ, τότε μπαίνουμε σε μια ψυχική ασθένεια.
Η ψυχική ασθένεια εμφανίζεται όταν έχουμε περισσότερα από ένα ανεπίλυτα σοκ ταυτόχρονα. Όταν, χωρίς να επιλύσουμε ένα πρόβλημα, έχουμε ένα άλλο σοβαρό πρόβλημα, επίσης απρόβλεπτο. Ανάλογα με το είδος των ζωτικών σοκ που έχουμε, θα έχουμε τη μία ή την άλλη ψυχική ασθένεια.
(Δεν είμαστε απομονωμένα όντα: η οικογένεια αποτελεί συνήθως σημαντικό μέρος της προέλευσης του προβλήματος και είναι βολικό να εξελίσσεται μαζί με τον ασθενή).
Το περίεργο είναι ότι ενώ είμαστε "τρελοί" (επειδή έχουμε δύο ή περισσότερα ανεπίλυτα σοκ), δεν αναπτύσσουμε καμία φυσική, οργανική ασθένεια (κάθε ένα από τα ανεπίλυτα σοκ θα έπρεπε να παράγει μια ασθένεια στο αντίστοιχο όργανο).
Είναι σαν το σώμα, όταν δεχόμαστε περισσότερα από ένα σοκ, να είναι τόσο μπερδεμένο (αποπροσανατολισμένο) όσο και εμείς και επομένως να μην αναπτύσσει μια συνεκτική, συγκεκριμένη, υλική αντίδραση. (Αυτό εξηγεί γιατί οι ψυχικά άρρωστοι άνθρωποι αρρωσταίνουν λιγότερο, έχουν λιγότερους καρκίνους, για παράδειγμα).
Όλοι μας έχουμε διάφορα συναισθηματικά, ζωτικά, άλυτα σοκ. Το μόνο πράγμα που διαφοροποιεί αυτούς που χαρακτηρίζονται "τρελοί" από τους ανθρώπους που χαρακτηρίζονται "φυσιολογικοί" είναι η ένταση αυτών των σοκ (και επομένως των ανισορροπιών τους).
(Μπορεί επίσης να μας λείπει η ετικέτα επειδή δεν έχουμε πάει σε ψυχίατρο για να την πάρουμε).
Τα ευρήματα του Hamer εξηγούν λεπτομερώς τι είδους ζωτικά σοκ παράγουν τι είδους ψυχικές ασθένειες (μανία καταδίωξης, ακοή φωνών, εμμονικές σκέψεις για μετά θάνατον, συνεχής βερμπαλισμός, συνεχής εσωτερική βερμπαλισμός, δογματισμός, νυμφομανία, αυτισμός, ανορεξία, επιθετικότητα, ψυχρότητα, αμηνόρροια, άσθμα, αίσθημα πτήσης, αίσθημα στριμώγματος, ...).
Λαμβάνει επίσης υπόψη τη σειρά με την οποία συμβαίνουν αυτά τα σοκ, την ορμονική κατάσταση του ατόμου, το φύλο του και το αν είναι δεξιόχειρας ή αριστερόχειρας. Αυτό σημαίνει ότι οι αλλαγές στην ορμονική κατάσταση (ανδρο-εμμηνόπαυση, αντισυλληπτικό χάπι, άλλες ορμονικές θεραπείες,...) θα μεταβάλουν την κατάσταση του ασθενούς.
Ο Hamer συνιστά μεγάλη προσοχή στη θεραπεία των ψυχικά ασθενών βοηθώντας τους να επιλύσουν τα σοκ που κουβαλούν. Καθώς αυτά εξαλείφονται, το τελευταίο σοκ μπορεί να είναι πολύ σοβαρό και η ενδεχόμενη φάση ανάρρωσής του πολύ δύσκολο να ελεγχθεί. Ας θυμόμαστε ότι όσο υπάρχουν πολλά άλυτα σοκ δεν υπάρχει πραγμάτωση, αλλά αν υπάρχει μόνο ένα, θα υπάρξει.
Ο Hamer φτάνει στο σημείο να συνιστά να μην επεμβαίνει σε ορισμένες περιπτώσεις λόγω του απροσδόκητου της εξέλιξής τους και των σοβαρών συμπτωμάτων που μπορεί να εμφανιστούν στη φάση της επίλυσής τους (στη φάση της επούλωσης).
Ας θυμηθούμε ότι υπάρχουν δύο τρόποι αντιμετώπισης των σοκ:
Επιλύστε τα αποτελεσματικά, ουσιαστικά. Πραγματική περίπτωση: ένας επιστήμονας που παλεύει όλη του τη ζωή για να αναγνωριστεί η ανακάλυψή του, μια μέρα τα καταφέρνει.
Άβολο: εισέρχεται στη φάση της επίλυσης με τα αντίστοιχα συμπτώματα, στην περίπτωση που αναφέρθηκε "φλεγμονώδης καρδιακή προσβολή λίγο μετά την αναγνώριση".
(Για την ψυχική μας ηρεμία, ας θυμόμαστε ότι δεν είναι τα γεγονότα που μας αρρωσταίνουν, αλλά ο τρόπος με τον οποίο τα λαμβάνουμε. Αν είμαστε παρεξηγημένοι επιστήμονες, δεν είναι βέβαιο ότι θα πεθάνουμε την ημέρα που θα αναγνωριστούν οι ανακαλύψεις μας).
Όχι λύνοντάς τα αποτελεσματικά, υλικά, αλλά άυλα, πνευματικά, "μεγαλώνοντας". Αντί να κερδίσουμε τον καυγά που έχουμε με τον διπλανό μας, παύουμε να του δίνουμε σημασία, αποδεχόμαστε την κατάσταση ως έκφραση του θείου θελήματος, ή απλά παύουμε να το σκεφτόμαστε και αφοσιωνόμαστε σε άλλα πράγματα.
Πολλές θεραπείες μπορούν να μας βοηθήσουν σε αυτό. Είναι σημαντικό να μην ξεχνάμε ότι πρέπει να επανασυνδεθούμε με το άπειρο (
βλ. εδώ). Οποιαδήποτε συμπτωματική θεραπεία (θεραπείες, νοσηλεία) είναι χρήσιμη μόνο εφόσον σημειώνουμε πρόοδο στην επίλυση της προέλευσης της διαταραχής.
Αν η παραφροσύνη οφείλεται σε σοκ, όσο πιο νωρίς αρχίζει η διαταραχή, τόσο μεγαλύτερη ευθύνη έχουν οι γονείς και οι συγγενείς για την κατάσταση του ασθενούς, οι οποίοι είναι οι πρώτοι που βελτιώνουν την κατάστασή του.
Ο ασθενής βρίσκεται πιθανώς σε σταθερή κατάσταση, εντός της ανώμαλης κατάστασής του. Το θαλασσινό νερό, ως πολύ ισχυρό φάρμακο, πιθανόν να τον ωθήσει να αλλάξει αυτή την κατάσταση με απρόβλεπτο τρόπο (όπως λέει ο Hamer) και να εισέλθει σε φάσεις θεραπείας με συμπτώματα που σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να είναι σοβαρά. Επομένως, σε αυτές τις ψυχικές καταστάσεις, φαίνεται ότι πρέπει να είναι κανείς εξαιρετικά προσεκτικός με το θαλασσινό νερό ή να μην το χρησιμοποιεί καθόλου.
Εάν ο ασθενής έχει λάβει περισσότερα φάρμακα από τα απαραίτητα, το θαλασσινό νερό είναι ιδανικό για την αποτοξίνωση του οργανισμού.
Στον αλκοολισμό, το θαλασσινό νερό δεν είναι χρήσιμο μόνο για την ανακούφιση από το μεθύσι (αποτοξίνωση), αλλά και για τη μείωση ή την πλήρη εξάλειψη της εξάρτησης.
Το πρώτο πράγμα που πρέπει να εξετάσετε, πρώτα απ' όλα, είναι η κατάσταση των δοντιών. Ο διαπρεπής Dr. Adler, στο βιβλίο του ( πλήρες εδώ), διηγείται πολλές περιπτώσεις ανθρώπων που "βγήκαν από το ψυχιατρείο" απλώς αφαιρώντας τα δόντια που προκαλούσαν προβλήματα, και ότι υπήρχαν γιατροί που αρνούνταν να θεραπεύσουν οποιονδήποτε ασθενή πριν από αυτό, για να μη σπαταλήσουν το δικό τους χρόνο ή τον χρόνο του ασθενούς. Το βιβλίο έχει ειδικό κεφάλαιο για το θέμα αυτό: "Έχει η ψυχιατρική κάποια σχέση με τα πεδία ερεθισμού;"
(Σε αυτό χρησιμοποιούνται όροι νευροθεραπείας που μπορεί να μην είναι κατανοητοί από κάποιον που το διαβάζει πρώτος). Υπάρχει μια απλή εισαγωγή στη νευροθεραπεία εδώ.
Εδώ (στο κάτω μέρος των σελίδων) ενημερώνουμε για τις αλλαγές σε αυτόν τον ιστότοπο. |
Εργασία σε εξέλιξη. |
