Γενικά, τα φάρμακα δρουν ως "συμπαθητικοτονικά", διεγερτικά, και επομένως έχουν νόημα μόνο κατά τη φάση της επούλωσης, προκειμένου να μειωθεί η έντασή τους, να επιμηκυνθεί, ώστε να μην τεθεί σε κίνδυνο η ζωή του ασθενούς.
Ο Hamer το εξηγεί ως εξής στην ιστοσελίδα του:
"Εκτός από τα ναρκωτικά, τα ναρκωτικά και τα ηρεμιστικά, υπάρχουν δύο τύποι φαρμάκων: s
συμπαθητικοτονικά, τα οποία αυξάνουν το στρες, και
βαγοτονικά, τα οποία προάγουν την ανάκαμψη.
Η πρώτη ομάδα περιλαμβάνει την αδρεναλίνη και τη νοραδρεναλίνη, την υδροκορτιζόνη και άλλα πράγματα όπως η καφεΐνη, το τσάι, η πενικιλλίνη, η ντιγκίλις και πολλά άλλα. Κατ' αρχήν μπορείτε να χρησιμοποιήσετε οποιοδήποτε από αυτά, αν θέλετε να ανακουφίσετε τα συμπτώματα επούλωσης (με τη βαγοτονία τους) και έτσι να μειώσετε και το εγκεφαλικό οίδημα (που είναι αυτό που παράγει τον πονοκέφαλο), πράγμα που είναι βασικά καλή ιδέα, αλλά σε υπερβολές (στην περίπτωση του "προσφυγικού συνδρόμου") είναι αντιπαραγωγικό.
Η δεύτερη ομάδα περιλαμβάνει όλα τα ηρεμιστικά και τα αντισπασμωδικά που αυξάνουν τη βαγοτονία ή μειώνουν το συμπαθητικοτονικό στρες".
Πηγή: germanische-neue-medizin.de/medikationen-2
Υπάρχουν άνθρωποι που πρέπει να είναι καλά στην υγεία τους σε μια ακριβή ημερομηνία και ώρα. Επειδή είναι καλλιτέχνες μιας συγκεκριμένης παράστασης (μπασκετμπολίστες, θεατρικοί ηθοποιοί, τραγουδιστές, μουσικοί,...), ή επειδή είναι επαγγελματίες με μια σημαντική συνάντηση κ.λπ. Σε αυτές τις περιπτώσεις είναι πολύ λογικό ότι αν ο ασθενής βρίσκεται στη φάση της ανάρρωσης (με τα ενοχλητικά συμπτώματά της), θα πρέπει να πάρει όλα τα απαραίτητα φάρμακα για να ανακουφιστεί από αυτά τα συμπτώματα και να μπορέσει να εκπληρώσει τη δέσμευσή του, ακόμη και αν χρειαστεί να το "πληρώσει" με μεγαλύτερη ανάρρωση στη συνέχεια.
Ο άνθρωπος μεταμορφώνει τη φύση σε διάφορους βαθμούς: όταν φτιάχνει έναν κήπο επιλέγει μόνο ορισμένα φυτά και αφαιρεί άλλα, αλλάζοντας τη θέση τους,.... όταν καλλιεργεί τρόφιμα επεμβαίνει περισσότερο- όταν παρασκευάζει ζυμωμένα τρόφιμα (ψωμί, κρασί, τυρί,...) επεμβαίνει παρέχοντας βακτήρια. Όταν φτιάχνει μια καρέκλα μπορεί να χρησιμοποιεί αποκλειστικά μηχανικές διαδικασίες (όπως οι Ιάπωνες, οι οποίοι δεν χρησιμοποιούν καρφιά ή κόλλα σε ορισμένες από τις ξύλινες κατασκευές τους). Και μέχρι τον 19ο αιώνα χρησιμοποιούσε μόνο φυσικά χημικά προϊόντα (κόλλα, χρώματα,...).
Μόνο στη μεταλλουργία (και στην πυρίτιδα) χρησιμοποιούνται χημικές αντιδράσεις εδώ και πολλούς αιώνες.
Από τον 19ο αιώνα και μετά, η παραγωγή και η χρήση καθαρών χημικών προϊόντων (ζάχαρη, ραφιναρισμένο αλάτι, λιπάσματα, φάρμακα, καλλυντικά, λιπαντικά, καύσιμα, εκρηκτικά,...) επεκτάθηκε σε μεγάλο βαθμό.
Σε γενικές γραμμές, η παραγωγή τους είναι φθηνή, οπότε υπάρχει μεγάλο περιθώριο κέρδους, αν ο αγοραστής είναι πεπεισμένος ότι του είναι χρήσιμα ("με αυτό το άρωμα θα προσελκύσει περισσότερους άνδρες, με αυτό το προϊόν θα μεγαλώσουν οι βλεφαρίδες του, με αυτό το φάρμακο θα είναι πιο υγιής,...").
Γνωρίζουμε ήδη όλες τις ζημιές που έχουν επιφέρει σε πολλούς τομείς: στη γεωργία (με τεχνητά λιπάσματα ή φυτοφάρμακα), στα τρόφιμα και την κτηνοτροφία (με πρόσθετα και νοθεύσεις), στην ιατρική, στον πόλεμο (εκρηκτικά, δηλητήρια), στα συνθετικά ναρκωτικά, ....
Για 6.000 χρόνια οι πρόγονοί μας δεν έπαιρναν καθαρά χημικά προϊόντα (το πιο καθαρό ήταν το αλάτι) και είμαστε εδώ. Αυτό δεν μας οδηγεί να σκεφτούμε ότι χάρη στη μη λήψη τους φτάσαμε εδώ;
Εξαιτίας των όσων είπαμε για το υψηλό κέρδος τους, υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που τα παρασκευάζουν και τα πωλούν εξαπατώντας τον αγοραστή, και έτσι, για παράδειγμα, πωλούν φρουκτόζη χωρίς να λένε ότι δεν είναι συμπύκνωμα φρούτων, αλλά παρασκευάζεται από καλαμπόκι, μέσω σημαντικών χημικών διεργασιών.
Και δεδομένης της περίπλοκης και αόρατης λειτουργίας του σώματος, η ιατρική αποτελεί μια μεγάλη ευκαιρία για εξαπάτηση. Ακόμα και αν ο άρρωστος πάρει κάποια ουσία που στην πραγματικότητα τον βλάπτει, ο άρρωστος μπορεί πάντα να κατηγορηθεί: ότι πήρε πολύ λίγο, ή πολύ, ή πολύ αργά, ή ότι έκανε κάτι που κατέστησε άχρηστη την επίδρασή της, κ.λπ.
Πηγή αυτού του άρθρου από έναν διάσημο γιατρό και καθηγητή σε μεγάλα πανεπιστήμια σε όλο τον κόσμο. Πόσο πιο ψεύτικο θα είναι αυτό που είναι μόνο ένα εμπορικό γραπτό μιας εταιρείας!
Γνωρίζουμε από τον Hamer, ότι όλα αυτά που λαμβάνονται κατά τη φάση της ανάρρωσης, θα είναι επιτυχή, εφόσον δεν διακόπτουν τη φυσική διαδικασία επούλωσης του οργανισμού. Ακόμη και ένα ποτήρι νερό!
Από τον Hamer γνωρίζουμε ότι τα βακτήρια και οι μύκητες είναι ωφέλιμα (και ότι οι ιοί δεν έχει αποδειχθεί ότι υπάρχουν). Ο Hamer το εξηγεί ως εξής στο ίδιο άρθρο που αναφέρθηκε παραπάνω :
"Σε όσους εξακολουθούν να πιστεύουν ότι το ανοσοποιητικό σύστημα μπορεί να ενισχυθεί (με φάρμακα, για παράδειγμα), μπορώ μόνο να πω ότι δεν έχουν κατανοήσει τη γερμανική ιατρική".
|
Όλοι όσοι πωλούν χημικά (ή οτιδήποτε άλλο: βότανα) "κατά" του καρκίνου, "κατά" των ιών, έχουν την ίδια "παθολογική" ιατρική προσέγγιση με αυτούς που κυβερνούν τον κόσμο: όπου υπάρχουν μικρά όντα που είναι εχθροί μας, μας επιτίθενται και πρέπει να αμυνθούμε εναντίον τους ή να τα εξοντώσουμε. Όλα εντελώς λάθος, σε αντίθεση με ό,τι εξηγούν ο Χάμερ και όλα τα χιλιαστικά φάρμακα. |
Η ποσότητα του οξυγόνου στο αίμα ή η οξύτητα/αλκαλικότητα του είναι μόνο δύο παράμετροι της λειτουργίας του σώματός μας και χάρη στον Hamer γνωρίζουμε ότι πολλές ασθένειες προκαλούνται από σοκ και όχι από κάποιες παραμέτρους του αίματος. Και ότι η εξέλιξη αυτών των ασθενειών εξαρτάται κυρίως από το τέλος της φάσης του στρες και από το να μην ξαναπέσουμε σε σοκ, όχι από την εξέλιξη κάποιων παραμέτρων.
Εξάλλου, πόσο οξυγόνο μπορούμε να δώσουμε στον οργανισμό με ένα χάπι; Άλλοι πωλητές μιλούν για τη λήψη "αντιοξειδωτικών". Τι μας μένει, και μήπως δεν υπάρχουν πιο σημαντικοί μηχανισμοί οξείδωσης (ή "μείωσης") που αγνοούμε;
Το λεμόνι (ένα οξύ) αναγνωρίζεται ευρέως ότι αλκαλοποιεί τον οργανισμό, ενώ θα έπρεπε να συμβαίνει το αντίθετο, επειδή το αλκαλικό είναι το αντίθετο του οξέος. Πώς μπορούμε να παίρνουμε "αλκαλοποιητές" όταν υπάρχουν τέτοια παράδοξα που μας δείχνουν ότι το σώμα είναι πιο περίπλοκο από ό,τι μας εξηγούν οι πωλητές.
Χλωριούχο μαγνήσιο, βιταμίνη C,... ίσως είναι απαραίτητα λόγω της κακής διατροφής που έχουμε. Αλλά πριν εξαρτηθείτε μόνιμα από αυτά, θα προσπαθούσα να εφαρμόσω το ρητό των προγονικών φαρμάκων: "Αφήστε την τροφή σας να είναι το φάρμακό σας". Και να ξοδεύω περισσότερα σε ποιοτικές τροφές που κάνουν τα συμπληρώματα περιττά.
Το στόμα και τα μάτια είναι περιοχές του σώματος που δεν προστατεύονται από το δέρμα, μέσω των οποίων διεισδύει ευκολότερα οτιδήποτε βάζουμε πάνω τους. Ας είμαστε προσεκτικοί με τα συστατικά τους (όπως και με τις οδοντόκρεμες, τα στοματικά διαλύματα, τις αντηλιακές κρέμες κ.λπ.) (καλύτερα να τα αποφεύγουμε εντελώς).
Εδώ (στο κάτω μέρος των σελίδων) ενημερώνουμε για τις αλλαγές σε αυτόν τον ιστότοπο. |
Εργασία σε εξέλιξη. |
