Een wetenschapper houdt een appel in zijn hand. Hij ziet dat als hij zijn hand wegtrekt, de appel valt.
Hij probeert het met een steen en ziet dat deze eraf valt, probeert het met een stuk hout en hetzelfde....
Hij probeert het met veel verschillende materialen en ziet dat ze altijd vallen.
Op basis van deze experimenten generaliseert hij en zegt: "De aarde trekt ALLE materialen aan". (Dat is een theorie: iets wat een wetenschapper stelt op basis van waarnemingen).
Hij heeft niet getest met "alle", want dat is onmogelijk, hij kan niet alle stenen van de Aarde laten vallen. Hij heeft alleen een aantal experimenten gedaan waarvan hij denkt dat ze voldoende zijn.
Wetenschap (behalve wiskunde, daarom heet het "exacte wetenschappen") zegt nooit dat "zo'n theorie waar is", omdat het onmogelijk is om het te bewijzen. Er wordt alleen gezegd "op basis van de experimenten die we gedaan hebben, en op basis van onze kennis, is deze theorie waar".
Maar morgen kan het blijken:
Een experiment met een steen die ze niet getest hadden en die niet valt.
Iemand die meer weet en rekening houdt met iets dat niet eens bij de voorgangers was opgekomen dat een significante invloed zou kunnen hebben.
(Zie uitleg hieronder).
Slagveld tussen waarheid en onwaarheid zonder duidelijke, zekere overwinnaar.
Behalve in de wiskunde, waar de waarheid op een zekere en onweerlegbare manier wordt aangetoond, is dat in de rest van de wetenschappen niet zo, omdat het "experimentele" wetenschappen zijn, dat wil zeggen dat ze meer of minder waarheid ontdekken, afhankelijk van de hoeveelheid moeite, kennis en wil die in de experimenten wordt gestoken. Dat wil zeggen, (en het is duidelijk) dat we niet tevreden kunnen zijn met 20 onderzoeken die bevestigen dat tonijn eten goed is tegen kaalheid, omdat we ook moeten weten wie die onderzoeken heeft gefinancierd, hoeveel kale mensen zijn getest, hoe lang, enz. Een voorbeeld hiervan is de onbetrouwbaarheid van medische studies, zoals Dr. Gérvas aan de kaak stelt.
De wetenschappen die zich bezighouden met levende wezens (landbouw, geneeskunde, diergeneeskunde, psychologie, sociologie,...) hebben het moeilijker om echte theorieën uit te werken omdat levende wezens veel ingewikkelder zijn dan dode wezens.
Theorie: "Door dit en dat zuur te eten, maken we ons lichaam zuurder". Maar het blijkt dat citroensap, goed zuur, iedereen accepteert dat het het tegenovergestelde doet.
Het blijkt dat bodembacteriën in staat zijn om transmutaties van chemische elementen te maken (bij kamertemperatuur), waarvan niemand weet hoe het gebeurt, maar het is bewezen dat het gebeurt (zoals Kervran heeft aangetoond).
Er zijn mensen die, voor de wetenschap onverklaarbaar, leven zonder te eten, zweven, kunnen zien met hun ogen bedekt,...
Er zijn apparaten die onmiskenbaar werken, maar waarvan de officiële wetenschap niet weet hoe, zoals dit apparaat tegen vocht in muren.
Zie ook " de wonderen waartoe het lichaam in staat is", waarvan men niet weet hoe. Of " hersendood is niet dood". Of hoe de honden overleefden, en zonder duidelijke hersenbeschadiging, die Quinton (en andere recentere onderzoekers), volledig doorbloedden tot het punt dat de pupilreflex werd afgeschaft; omdat ze een bepaalde tijd zonder bloed of rode bloedcellen zaten (wat theoretisch de cellen zijn die zuurstof naar de hersenen sturen).
Theorieën die verwijzen naar materiële dingen zijn betrouwbaarder dan theorieën die spreken over immateriële dingen.
Als Hamer zegt: "Wanneer er een vlek in de hersenen CT op zo'n plaats is, is er zo'n ziekte", dan is dat een theorie waarvan gemakkelijk gecontroleerd kan worden of hij waar is of niet. Als hij zegt: "Als er een vlek op de CT van de hersenen zit op zo'n plek, is er zo'n emotionele schok", dan is dat moeilijker te bewijzen. Hij maakte enkele correlaties ziekte / psychische schok op basis van interviews met zijn patiënten. Maar als psycholoog kan hij zich vergissen en iets in de patiënt zien dat er niet is, net zoals de patiënt in staat is zichzelf te misleiden en iets in zichzelf niet te zien dat er wel is of iets te zien dat er niet is. Het is moeilijker om zich te vergissen of bedrogen te worden door materiële dingen.
Vanwege de voor de hand liggende moeilijkheid is het voor de wetenschap erg moeilijk om theorieën te vinden die gebeurtenissen dekken die ver uit elkaar liggen in de tijd. "U hebt glaucoom omdat u als kind veel sla hebt gegeten" (een erg moeilijk uit te werken theorie). Toen mobiele telefoons (gsm's) verschenen, is het duidelijk dat ze niet 50 jaar geleden bewezen dat ze op de lange termijn niet schadelijk waren voor mensen. Ze werden zo snel als ze wilden op de markt gebracht.
Een andere moeilijkheid die de wetenschap heeft bij het ontwikkelen van echte theorieën is dat het onmogelijk is om iets te observeren zonder het min of meer te veranderen. (Hoe moeilijk is het voor natuuronderzoekers om dieren te laten wennen aan hun aanwezigheid, hun camera's, enz. (Zelfs materiële deeltjes worden veranderd als we ze observeren - het principe van Heisenberg).
De wetenschapper is er bij het uitwerken van een theorie nooit zeker van dat hij geen belangrijke factor vergeet. Bovendien kan hij, om de geldigheid van zijn theorie te testen, onbedoeld bepaalde experimenten kiezen die de theorie niet zullen weerleggen, en als hij andere experimenten had gekozen, zouden deze de theorie wel weerleggen, omdat deze laatste misschien relevanter zouden zijn voor de factor die hij vergeten is. Een hypothetisch voorbeeld: een wetenschapper werkt een theorie uit, de hypothese: "hoe meer melk, hoe slechter de botten". Om dit te testen, volgt hij het leven van 1000 mensen en ziet dat dit zijn theorie bevestigt. Maar misschien volgde deze wetenschapper het leven van 1.000 vrouwen die met chemotherapie werden behandeld. Als hij 1000 mensen zonder deze behandeling had bestudeerd, zou zijn theorie misschien niet bevestigd zijn. Naast de fout in het kiezen van de mensen om te bestuderen, is het misschien (zeker) de suiker die mensen in de melk doen die schadelijk is voor de botten. Een factor die hij vergeten is en die misschien relevanter is dan de factor die hij gekozen heeft.
Zoals we al eerder hebben gezien is het, als we het hebben over hoe de wetenschap theorieën uitwerkt, veel gemakkelijker om aan te tonen dat iets onwaar is (het is voldoende om een experiment te vinden dat niet aan de theorie voldoet), dan om aan te tonen dat iets waar is. Dit laatste kan alleen gedaan worden door wiskunde. Voor wat in het begin al gezegd werd, de rest van de wetenschappen werken alleen min of meer ware theorieën uit, nooit 100% waar. Op elk gebied is het veel gemakkelijker om een leugen te ontdekken dan om de waarheid te vinden (u kunt een leugenaar eerder vangen dan een lamme).
De wetenschap kan niet zeggen wat er op een plaats is (bijv. in de lucht van een kamer). Ze kan (met veel moeite) de samenstelling in chemische basiselementen (ongeveer 100) bepalen, maar het is onmogelijk om de samengestelde stoffen (die ontelbaar zijn) te vinden. Dit komt omdat er geen "zeef" is waar de wetenschapper de lucht doorheen laat gaan om te zien "wat er nog in zit". De wetenschapper moet een ander experiment doen voor elk type chemisch element of samengestelde stof dat hij wil detecteren. Een bovenmenselijke taak. Bovendien kan hij dat zien aan het monster dat hij heeft genomen, maar niet aan alle lucht in de kamer.
Het is onmogelijk om te zeggen: "dit is vrij van verontreinigingen". Je kunt alleen zeggen: "dit is vrij van deze lijst met verontreinigende stoffen die we hebben geanalyseerd". Dr. Roger Hodkinson zegt bijvoorbeeld op zijn website "het is filosofisch onmogelijk om te bewijzen dat 'iets' niet aanwezig is".
Het is gemakkelijker om te bewijzen dat iets "is". Het is moeilijker om te bewijzen dat iets "er niet is". "Zo-en-zo heeft gestolen." Het is menselijkerwijs haalbaar, gemakkelijk, om een paar feiten te vinden die dat bewijzen. "Zo-en-zo heeft niet gestolen." Onmogelijk om te bewijzen als we geen bewijs hebben van alle momenten van zijn volwassen leven. "Mobiele telefoons - mobiele telefoons - zijn schadelijk". Het zou mogelijk zijn om het te bewijzen. "Mobiele telefoons - mobiele telefoons - zijn niet schadelijk". Het is onmogelijk te bewijzen, want er zijn ontelbare manieren waarop het zou kunnen gebeuren, en bovendien hebben ze invloed op levende wezens, waarvan we veel minder weten dan over dode materialen.
Theorieën die noch bewezen noch weerlegd kunnen worden: "Vandaag regent het omdat de Marsmannetjes de kraan opengezet hebben", "de regenboog verschijnt omdat de vogels dat leuk vinden". Hoe mooi ze ook zijn, ze zijn geen wetenschap.
Wetenschappers vallen meestal niet in deze fout, maar wij vaak wel: omdat we zien dat het ene na het andere gebeurt, geloven we dat het eerste de oorzaak is van het volgende. Dit kan wel of niet waar zijn. Maar vooral als we met levende dingen te maken hebben, zijn er veel kansen om het mis te hebben. Wetenschappers doen veel experimenten voordat ze iets bevestigen, wij durven met slechts één ervaring soms iets te bevestigen. Bijvoorbeeld: "Deze meststof is goed geweest voor de planten omdat ze meer gegroeid zijn dan vorig jaar" (misschien om andere redenen, zoals meer regen). "Dit middel is goed voor mij geweest" (misschien ben ik ondanks het middel genezen, en als ik het niet had genomen zou ik eerder genezen zijn).
"Dit middel heeft zo-en-zo genezen, het zal mij zeker ook genezen". Misschien vergeten we (of kennen we niet) vele anderen die "het niet goed deden" en kostbare tijd verloren of zelfs schade opliepen, of misschien op de langere termijn schade opliepen en het niet hebben waargenomen of er geen verband mee hebben gelegd.
Met alle bovenstaande moeilijkheden die de wetenschap heeft bij het vinden van de waarheid, betekent dit niet dat we niet op zoek moeten gaan naar de meest waarachtige theorie, dat we duidelijk valse theorieën moeten accepteren. Laten we de waarheid zoeken (alleen die zal ons bevrijden, leugens maken ons tot slaven). Laten we oppassen dat we geen valse theorieën aanvaarden die de onvermijdelijke moeilijkheden van de wetenschap vergroten om haar mislukkingen te verdoezelen, met zinnen als "elk geval is een wereld", "we zijn allemaal verschillend", "niemand is perfect",.... En laten we het deel van waarheid en leugen begrijpen dat zinnen bevat als: "wetenschappelijk bewezen", "vrij van verontreinigingen", "zonder bijwerkingen", "dient als preventie",....
(Over wat een natuurkundige theorie is en kan doen): "En dit is de mate van kennis van de wereld die we kunnen verwachten van natuurkundige theorieën, die we kunnen verwachten met behulp van de middelen en capaciteiten die de mens tot zijn beschikking heeft, namelijk rede, logica, wiskunde, observatie ....". We kunnen dus niet zeggen dat we precies de echte wereld ontdekken, de werking ervan, hoewel dat wel onze bedoeling is. We kunnen er nooit zeker van zijn of we echt bij de volledige beschrijving zijn aangekomen of niet, zelfs niet in die delen van onze kennis waarvan we denken dat ze zekerder zijn. Want we zijn er nooit helemaal zeker van of onze verzonnen karakters, de natuurkundige concepten waarvan de eigenschappen de natuurkundige theorieën zijn, precies lijken op de echte objecten die we willen beschrijven. Daarom stellen veel mensen niet eens meer vragen over de ware realiteit. Het is voor hen genoeg om te weten tot welke grenzen een natuurkundige theorie de waargenomen werkelijkheid beschrijft, tot welke grenzen ze een natuurkundige theorie kunnen gebruiken om het gedrag te voorspellen van het deel van de wereld dat ze ermee pretenderen te kennen." (Bron)
Hier (onderaan de pagina's) informeren we over veranderingen in deze website. |
Werk in uitvoering. |
