(Video van 9 minuten)
Behalve op youtube, omdat ze daar reclame plaatsen en we die niet kunnen vermijden, heb ik hem ook op deze andere site gezet, zonder reclame en waar u hem ook kunt downloaden (door op het pictogram naast het tandwiel te klikken).
De verteller is de auteur van het boek "Zeewater drinken". We hebben geen bewijs gevonden dat het verhaal van een beroemde auteur is.
Er was eens een tijd dat alle gevoelens en kwaliteiten van de mens op één plek op aarde verzameld waren.
Toen de verveling voor de derde keer geeuwde, stelde de gekte, zoals altijd zo gek, hen voor:
zullen we verstoppertje spelen?
Intrige trok een geïntrigeerde wenkbrauw op en nieuwsgierigheid, die zich niet kon bedwingen, vroeg:
Verstoppertje? en hoe is dat?
Het is een spel, legde de gekte uit, waarbij ik mijn gezicht bedek en begin te tellen van één tot een miljoen terwijl jij je verstopt, en als ik klaar ben met tellen ga ik op zoek naar jou. de eerste die ik vind neemt mijn plaats in om het spel voort te zetten.
Enthousiasme danste gevolgd door euforie. Vreugde maakte zoveel sprongen dat het uiteindelijk twijfel overtuigde, en zelfs apathie, die nooit ergens om gaf.
Maar niet iedereen wilde meedoen.
Waarheid wilde zich liever niet verstoppen (waarvoor, als ze het uiteindelijk toch altijd vonden?), en arrogantie vond het een heel dom spel (wat haar diep van binnen dwars zat was dat het idee niet van hem was geweest), en cobardie wilde liever geen risico's nemen...
één, twee, drie... - begon de gekte te tellen.
De eerste die zich verstopte was luiheid, die zich zoals altijd achter de eerste steen op het pad liet vallen. Geloof klom naar de hemel, en afgunst verborg zich achter de schaduw van triomf, die er met zijn eigen inspanning in geslaagd was om naar de top van de hoogste boom te klimmen.
Vrijgevigheid kon zich nauwelijks verstoppen; elke plek die ze vond leek geweldig voor een van haar vrienden: een kristalhelder meer, ideaal voor schoonheid; de onderkant van een boom, perfect voor intimiteit; de vlucht van een vlinder, het beste voor wellust; een windvlaag, prachtig voor vrijheid.
Dus verschool het zich uiteindelijk in een zonnestraal.
Egoïsme daarentegen vond vanaf het begin een heel goede plek, luchtig, comfortabel... maar alleen voor zichzelf. De leugen verborg zich op de bodem van de oceanen (een leugen, het verborg zich eigenlijk achter de regenboog), en de passie en het verlangen in het midden van vulkanen.
De vergetelheid... Ik ben vergeten waar het zich verborg! ....
toen Gekte 999.999 telde, had Liefde nog steeds geen plaats gevonden om zich te verstoppen, omdat alles druk was, totdat Ze een rozenstruik zag en, ontroerd, besloot om zich tussen de bloemen te verstoppen.
"Een miljoen!" zei Gekte en begon te zoeken.
de eerste die tevoorschijn kwam was luiheid, slechts drie stappen van de steen verwijderd.
Toen hoorde hij geloof zingen voor God in de lucht.
En passie en verlangen voelde hij in de vibratie van de vulkanen.
in een onoplettendheid vond hij afgunst en natuurlijk kon hij afleiden waar triomf was.
Hij hoefde niet eens naar egoïsme te zoeken; hij vloog uit zijn schuilplaats, die een wespennest bleek te zijn.
Van zoveel lopen had ze dorst gekregen en toen ze het meer naderde, ontdekte ze schoonheid.
En met twijfel was het nog gemakkelijker, want ze vond haar zittend op een hek, nog niet besluitend aan welke kant ze zich zou verstoppen.
Zo vond ze iedereen:
het talent tussen het verse gras
de angst in een donkere grot
de leugen achter de regenboog
en zelfs de vergetelheid, die al vergeten was dat ze verstoppertje speelde.
Maar liefde was nergens te vinden.
De gekte zocht achter elke boom, onder elk beekje op de planeet, op de toppen van de bergen en net toen ze het wilde opgeven, zag ze een rozenstruik en rozen...
en ze pakte een hooivork en begon de trossen te verplaatsen, toen er plotseling een kreet van pijn klonk. de doornen hadden de liefde in de ogen verwond.
gekte wist niet wat ze moest doen om zich te verontschuldigen; ze huilde, smeekte, smeekte en beloofde zelfs haar gids te zijn.
sindsdien, sinds het eerste verstoppertje spelen op aarde,
is liefde blind
en de gekte vergezelt hem altijd.
Waanzin vergezelt de liefde maar leidt haar niet.
Liefde is groter (belangrijk) getekend dan waanzin.
Als onze liefde niets van waanzin in zich heeft, is het misschien geen ware liefde.
De liefde lijkt met zijn linkerhand aan te geven waar hij heen moet. Hij wordt, ondanks zijn blindheid, gezien met een zelfverzekerde tred.
Liefde gaat vrolijk verder. Als wij liefhebben in pijn, ... dan zal het ons niet zo goed gaan, noch zal het ons baten, ... (laten wij aalmoezen geven, maar met vreugde).
Liefde is blind, maar niet doof voor goede raad. Omdat hij blind is, kan hij niet verblind en dus gemakkelijk misleid worden.
Zelfzucht maakt ons ook blind en doof voor goede raad.
Wat vreemd dat veel wijze mannen (Chinezen) in verhalen oud en blind zijn!
Liefde is een gevoel dat voortkomt uit de wil, daarom staat het in de Spaanse taal gelijk aan "ik wil je" om "ik hou van je" te zeggen.
Als we met een ander persoon zijn, moeten we niet alleen zien hoe ze er materieel uitziet (lang, kort, blond, brunette,...) maar moeten we vooral kijken naar wat we niet kunnen zien: wat ze in haar hoofd en hart heeft, wat haar beweegt, hoe ze denkt,... Of wanneer we naar een auto kijken. Als we alleen de uiterlijke vorm zien, weten we er weinig van. Als we weten welke motor hij heeft, weten we wat we ervan kunnen verwachten: hoe snel hij zal rijden, hoeveel benzine hij verbruikt, enz.
Hier (onderaan de pagina's) informeren we over veranderingen in deze website. |
Werk in uitvoering. |
