Wat iedereen zich voorstelt dat zeezout is:
zeewater (a) dat in (b) een vijver (c) komt en daar verdampt.... Op deze manier wordt het alleen geproduceerd door zeer kleine ambachtslieden op zeer weinig plaatsen. Hoe het normaal gesproken geproduceerd wordt, wordt hieronder uitgelegd.
Wat zout zijn zoute smaak geeft, is natriumchloride. Er zijn verschillende soorten zout, maar ze lijken allemaal erg op elkaar omdat de wet voorschrijft dat al het zout voor menselijke consumptie voor minstens 97% uit natriumchloride moet bestaan (of het nu geraffineerd zout of zee- of steenzout is). Natriumchloride is slechts 78% van alles in zeewater, van alles wat overblijft als we zeewater in een vat laten verdampen. We hebben ook de rest van de bestanddelen nodig (bijv. magnesium), en een gebrek hieraan veroorzaakt ongemak (bijv. krampen).
(alchemistisch symbool voor zout)
Met andere woorden, de naam van het zout, of het nu zeezout (uit de zee), steenzout (uit een mijn) of geraffineerd zout heet, zegt niets over de samenstelling ervan. Er wordt zeezout met meer dan 99% natriumchloride verkocht.
Van de producten die ik heb onderzocht, is er een "bloem van zout" (niet allemaal) die slechts 91% natriumchloride bevat.
Zout komt van:
- Uit de zoutbergen (steenzout, rotszout).
- Uit de zee (zeezout, uit zoutpannen aan de kust)
- Uit zoutwaterbronnen (zoutpannen in het binnenland)
Om zout aan de wetgeving te laten voldoen (meer dan 97% natriumchloride), worden twee methoden gebruikt:
Het raffineren (koken) van zout water (uit een berg), wat resulteert in een zuiverheid van meer dan 99%(geraffineerd zout).
Het verzamelen van alleen het natriumchloride uit zoutpannen en niet de andere mineralen, zoals hieronder wordt uitgelegd(zeezout).
(Steenzout wordt gewonnen uit aardlagen die voornamelijk uit natriumchloride bestaan of moet worden geraffineerd).
De grootste verbruiker van zout is de industrie. Zout wordt gebruikt om chloor (door het chloor uit het natriumchloride dat het bevat te extraheren) of zoutzuur of bleekmiddel te maken. Chloor wordt gebruikt om PVC-kunststof te maken. De industrie is geïnteresseerd in een zout met het hoogste gehalte aan natriumchloride, en met het laagste gehalte aan andere dingen die niet alleen niet interessant voor hen zijn, maar ook hinderlijk voor hen. Daarom wordt zout geraffineerd, gezuiverd, om alles te verwijderen wat geen natriumchloride is, en blijft er meer dan 99% natriumchloride over en minder dan 1% van de rest van de mineralen.
Dit geraffineerde zout wordt het meest gebruikt in de voedselindustrie (om alles van brood tot elk verpakt product te maken). En het wordt verkocht in winkels, zowel in levensmiddelenwinkels, bouwmarkten (voor zwembaden of ontkalkers) als schoonmaakwinkels (voor vaatwassers).
De farmaceutische industrie gebruikt zout dat door middel van een elektrolytisch proces geproduceerd wordt om 100% zuiverheid te bereiken.
Bevat iets meer mineralen dan geraffineerd zout, als gevolg van de manier waarop het wordt verkregen, maar heel weinig (minder dan 2%). Het wordt gebruikt voor de productie van gezouten vis (kabeljauw, sardines), bakken en pekelen van hammen (het wordt ook verkocht in levensmiddelenwinkels).
Voorbeeld van zeezout (99% natriumchloride). Klik op "Technische fiche" om het te bekijken.
Als kind hebben we geleerd dat zout uit zoutpannen wordt verkregen door tanks met zeewater te vullen en het te laten verdampen. Dit lijkt de procedure te zijn die door sommige zoutziederijen wordt gebruikt, maar de overgrote meerderheid gebruikt de volgende procedure:
Het water wordt uit de zee gehaald (1), komt de zoutfabriek binnen (2) en gaat door verschillende vijvers (3),(4),(5),(6),(7), totdat het weer in zee terechtkomt(8).
Zeewater bevat verschillende soorten mineralen, verschillende soorten zouten. De meest voorkomende is natriumchloride, maar er zijn ook andere, zoals magnesiumchloride, magnesiumsulfaat, enz. Terwijl het door de vijvers (3 tot 7) stroomt, worden in de eerste carbonaten afgezet, dan sulfaten, dan natriumchloride(6) en dan nog andere, voordat het weer in zee terechtkomt.
Het natriumchloride dat in bassin (6) wordt afgezet, wordt verzameld en verkocht als "zout", de rest van de mineralen die in de andere bassins worden afgezet, worden verkocht aan de chemische of bouwindustrie (dit wordt bijvoorbeeld in dit bedrijf uitgelegd).
Resultaat: het zout dat uit vijver (6) wordt verzameld, is bijna allemaal natriumchloride (meer dan 97%). Dit zijn niet alle zouten die in zeewater zitten. Als we zeewater in een karaf of in een vijver doen (zoals ons als kind werd verteld) en het laten verdampen, dan hebben we alle zouten die in zeewater zitten. Zie verderop in het hoofdstuk: "Wat zeezout bevat".
Nadat het uit de vijver (6) is gehaald, wordt het gewassen (er zijn merken die dat niet doen, zoals Danival).
Als we 1 liter zeewater in een bakje doen en laten verdampen, krijgen we(bron van de gegevens: P. Universidad C. de Chile) :
27 gram natriumchloride,
4 gram magnesiumchloride,
2 gram magnesiumsulfaat,
1 calciumsulfaat,
1 kaliumsulfaat,
...
Met andere woorden, van al het zout dat zal bezinken, zal 78% natriumchloride zijn, 11% magnesiumchloride, 5% magnesiumsulfaat, enz.
Met andere woorden, van het zout dat we in de bak verzamelen, zal 78% natriumchloride zijn en 22% andere dingen.
Deze andere zouten worden verwijderd om zeezout of geraffineerd zout te verkrijgen, met 97-99% natriumchloride en 3-1% andere dingen.
Koken met zeewater. Er zijn altijd al typische gerechten gekookt met zeewater: van "papas arrugás" op de Canarische Eilanden tot "pulpo a feira" in Galicië, enz.
Gebruik op zijn minst zeezout om te koken zonder toevoegingen of "verrijkingen" (en neem van tijd tot tijd magnesiumtabletten?).
Vee krijgt ook een zout met meer dan 97% natriumchloride, zoals u hier kunt zien. Die leverancier heeft nog een ander product met "slechts" 92% natriumchloride. Alle producten gaan uit van zeezout dat meer dan 97% natriumchloride bevat. Sommige producten hebben een lager percentage omdat er meer additieven zijn toegevoegd, niet omdat het oorspronkelijke zout beter is.
Zoals we hier kunnen zien , gebruiken ze zout met meer dan 98% natriumchloride.
99% natriumchloride, zoals te zien is in deze leverancier (klik op gegevensblad Himalayazout).
De bovenstaande leverancier verkoopt een bloem van zout (uit de Delta) met 91% natriumchloride en een aanzienlijke hoeveelheid magnesium: meer vergelijkbaar met het zoutgehalte van zeewater (let op: andere bloem van zout van dezelfde leverancier hebben een hoger percentage natriumchloride).
Omdat het meer zout bevat en een antiklontermiddel (E-536 kaliumferrocyanide) om te voorkomen dat de machines verstopt raken (de zoute smaak wordt geleverd door het natriumchloride, dat in een hoger percentage aanwezig is in geraffineerd zout).
Zonder natrium kunnen noch de nieren noch de zenuwen functioneren, zoals alle fysiologieboeken uitleggen.
Het is duidelijk beter om zeewater te gebruiken, omdat we iets eten dat dezelfde chemische samenstelling heeft als de vloeistoffen in ons lichaam, veel meer gelijkend dan gewoon water met zout (ook al heeft het bij verhitting andere eigenschappen verloren die niet bij de samenstelling horen).
Misschien:
Omdat ze alleen met zeewater gekookt kunnen worden (ideaal voor plaatsen waar zoet water schaars is: boten, Canarische Eilanden,...): papas arrugás, pulpo a feira,...
Omdat zeewater op deze plaatsen gemakkelijk verkrijgbaar is.
Er zijn redenen van gemak:
Het is 30 keer duurder om te vervoeren (in gewicht) van het strand naar de pot in de keuken (daarom begonnen boeren in de VS te proberen hun land te bemesten met zeewater en uiteindelijk gebruikten ze zout).
In volume is het 50 keer duurder om te vervoeren en op te slaan.
Containers zijn duurder voor vloeistoffen dan voor vaste stoffen.
Zeewater bederft als het veel organisch materiaal bevat.
Vast zout is essentieel voor sommige dingen: gezouten vis maken, geroosterd vlees kruiden,...
Er waren nog andere redenen voor de verspreiding van zout:
zout was een product dat waarde accumuleerde, niet verminderde door de tijd, gemakkelijk deelbaar was, relatief weinig ruimte innam,... (ideaal om ook voor financiële doeleinden te gebruiken: kooplieden, om salarissen te betalen, om rijkdom te vergaren, ...).
De gegevens die bedrijven verstrekken over hun producten zijn betrouwbaarder dan die van websites die geen verantwoordelijkheid nemen voor wat ze zeggen, en hun gegevens en artikelen zijn niet uitgewerkt door professionals (zoals deze).
Op deze website zeggen ze bijvoorbeeld dat "alle (zee, edelsteen, geraffineerd) 100% natriumchloride bevatten", wat duidelijk onjuist is.
Op wikipedia staat "Zeezout: is zout dat door verdamping uit "heel" zeewater in zoutpannen gewonnen wordt. Zeezout bevat 86% natriumchloride (NaCl) en sporen van sporenelementen zoals calcium, magnesiumchloride, kalium, jodium en mangaan": een heleboel fouten / leugens.
Artikel met merkwaardige en illustratieve dingen over zout, met de genade van Cadiz.
ako-kasei.co.jp legt uit hoe mensen in Japan een hoge bloeddruk kregen sinds 1971, toen ze de zoutmijnen bij wet afschaften (en geraffineerd zout gingen gebruiken).
BOE (Europees Spanje), dat in artikel 13.1.3 zegt: "Het natriumchloridegehalte mag niet minder zijn dan 97% van de droge stof". FAO zegt hetzelfde in artikel 3.1.
In Mexico moet zout voor menselijke consumptie minstens 98,6% natriumchloride bevatten, en voor de voedselindustrie 97,5. (Nog slechter dan wat de FAO vereist).
In deze zoutmijn legt hij uit dat ze verdampingsvijvers hebben vóór de "zoutvijvers" (kristallisators), waaruit het zout wordt verzameld.
In deze andere legt hij ook uit dat het zout uit de "vasche salanti" wordt gehaald.
In deze legt hij hetzelfde uit: "vasche salanti o "casedde". Li il sale si cristallizza e si raccoglie".
Hier (onderaan de pagina's) informeren we over veranderingen in deze website. |
