Nienormalne zachowanie nie zawsze jest spowodowane szokiem. Zobacz na końcu wpływ zębów ( i to, co zostało powiedziane na stronie "zaburzenia psychiczne").
Zagłębiając się w to, co zostało wyjaśnione na stronie "zaburzenia psychiczne", Hamer mówi nam, że kiedy cierpimy na jakąś poważną trudność w naszym życiu, możemy rozwinąć chorobę w narządzie, jeśli nie wiemy, jak szybko ją przezwyciężyć. Im więcej czasu spędzamy z problemem i im intensywniej go doświadczamy, tym poważniejszy się on staje. Możemy zachorować na raka trzustki, raka płuc lub raka wątroby....
Jeśli jesteśmy pod wpływem dużego szoku, doznajemy kolejnego szoku, wtedy wchodzimy w chorobę psychiczną.
Choroba psychiczna pojawia się, gdy mamy więcej niż jeden nierozwiązany szok na raz. Kiedy, nie rozwiązując jednego problemu, otrzymujemy kolejny poważny, również nieoczekiwany. W zależności od tego, jakiego rodzaju wstrząsy życiowe przeżywamy, będziemy cierpieć na jedną lub drugą chorobę psychiczną.
(Nie jesteśmy odizolowanymi istotami: rodzina jest zwykle ważną częścią źródła problemu i wygodnie jest, aby rozwijała się razem z pacjentem).
Ciekawe jest to, że podczas gdy jesteśmy "szaleni" (ponieważ mamy dwa lub więcej nierozwiązanych wstrząsów), nie rozwijamy żadnej fizycznej, organicznej choroby (każdy z nierozwiązanych wstrząsów powinien wywołać chorobę w odpowiadającym mu organie).
To tak, jakby ciało, gdy otrzymujemy więcej niż jeden wstrząs, było tak samo zakłopotane (zdezorientowane) jak my i dlatego nie rozwija spójnej, konkretnej, materialnej odpowiedzi. (To wyjaśnia, dlaczego chorzy psychicznie ludzie rzadziej chorują, mają mniej nowotworów, na przykład).
Wszyscy mamy różne emocjonalne, życiowe, nierozwiązane wstrząsy. Jedyną rzeczą, która odróżnia osoby określane jako "szalone" od osób określanych jako "normalne", jest intensywność tych wstrząsów (a zatem ich nierównowagi).
(Możemy również nie mieć etykiety, ponieważ nie byliśmy u psychiatry, aby ją otrzymać).
Odkrycia Hamera szczegółowo wyjaśniają, jakiego rodzaju wstrząsy życiowe wywołują jakiego rodzaju choroby psychiczne (mania prześladowcza, słyszenie głosów, obsesyjne myśli o śmierci, ciągła gadatliwość, ciągła wewnętrzna gadatliwość, donjuanizm, nimfomania, autyzm, anoreksja, agresywność, oziębłość, brak miesiączki, astma, uczucie latania, uczucie osaczenia, ...).
Bierze również pod uwagę kolejność, w jakiej występują te wstrząsy, stan hormonalny danej osoby, jej płeć oraz to, czy jest prawo- czy leworęczna. Oznacza to, że zmiany w stanie hormonalnym (andro-menopauza, pigułki antykoncepcyjne, inne terapie hormonalne...) zmienią stan pacjenta.
Hamer zaleca dużą ostrożność w leczeniu osób chorych psychicznie, pomagając im rozwiązać wstrząsy, których są nosicielami. Ponieważ są one eliminowane, ostatni szok może być bardzo poważny, a jego ewentualna faza zdrowienia bardzo trudna do kontrolowania. Pamiętajmy, że dopóki istnieje kilka nierozwiązanych wstrząsów, nie ma materializacji, ale jeśli jest tylko jeden, to będzie.
Hamer posuwa się tak daleko, że zaleca nieinterweniowanie w niektórych przypadkach ze względu na nieoczekiwaną ewolucję i poważne objawy, które mogą wystąpić w fazie ich rozwiązania (w fazie gojenia).
Pamiętajmy, że istnieją dwa sposoby radzenia sobie ze wstrząsami:
Rozwiąż je skutecznie, materialnie. Prawdziwy przypadek: naukowiec, który przez całe życie walczył o uznanie swojego odkrycia, pewnego dnia mu się to udaje.
Niewygodny: wchodzi w fazę rozwiązania z odpowiadającymi jej objawami, w cytowanym przypadku: "piorunujący atak serca wkrótce po uzyskaniu uznania".
(Dla świętego spokoju pamiętajmy, że to nie fakty czynią nas chorymi, ale sposób, w jaki je przyjmujemy. Jeśli jesteśmy niezrozumianymi naukowcami, nie jest pewne, że umrzemy w dniu, w którym nasze odkrycia zostaną uznane).
Nie rozwiązując ich skutecznie, materialnie, ale niematerialnie, duchowo, "rosnąc". Zamiast wygrać walkę, którą toczymy z bliźnim, przestajemy nadawać jej znaczenie, akceptujemy sytuację jako wyraz boskiej woli lub po prostu przestajemy o niej myśleć i poświęcamy się innym rzeczom.
Wiele terapii może nam w tym pomóc. Ważne jest, aby nie zapominać, że musimy ponownie połączyć się z nieskończonością (
patrz tutaj). Wszelkie leczenie objawowe (środki zaradcze, hospitalizacja) jest przydatne tylko tak długo, jak długo robimy postępy w rozwiązywaniu źródła zaburzenia.
Jeśli szaleństwo jest spowodowane szokiem, im wcześniejszy wiek, w którym zaczęło się zaburzenie, tym większa odpowiedzialność rodziców i krewnych za stan pacjenta i są oni pierwszymi, którzy mogą poprawić jego stan.
Pacjent jest prawdopodobnie w stabilnym stanie, w swojej nienormalnej sytuacji. Woda morska, jako bardzo silny środek, prawdopodobnie popchnie go do zmiany tego stanu w nieprzewidywalny sposób (jak mówi Hamer) i wejdzie w fazy leczenia z objawami, które w niektórych przypadkach mogą być poważne. Dlatego w tych warunkach psychicznych wydaje się, że należy być bardzo ostrożnym z wodą morską lub w ogóle jej nie używać.
Jeśli pacjent otrzymał więcej leków niż to konieczne, woda morska jest idealna do detoksykacji organizmu.
W przypadku alkoholizmu woda morska jest przydatna nie tylko do łagodzenia kaca (detoksykacji), ale także do zmniejszenia lub całkowitego wyeliminowania uzależnienia
Pierwszą rzeczą, na którą należy zwrócić uwagę, jest stan zębów. Wybitny dr Adler w swojej książce ( w całości tutaj) opisuje wiele przypadków osób, które "wydostały się ze szpitala psychiatrycznego" po prostu usuwając zęby, które powodowały problemy, i że byli lekarze, którzy odmawiali leczenia jakiegokolwiek pacjenta przed tym, aby nie marnować czasu swojego lub pacjenta. Książka ma specjalny rozdział na ten temat: "Czy psychiatria ma coś wspólnego z polami drażniącymi?".
(Użyto w nim terminów związanych z terapią neuronalną, które mogą być niezrozumiałe dla kogoś, kto przeczyta go jako pierwszy). Proste wprowadzenie do terapii neuronalnej znajduje się tutaj.
Tutaj (na dole stron) informujemy o zmianach na tej stronie. |
Prace w toku. |
