Herkes deniz tuzunun ne olduğunu hayal edebilir:
deniz suyu (a) bir havuza (b) girer (c) ve orada buharlaşır.... Bu nedenle sadece çok az yerde çok küçük zanaatkarlar tarafından üretilmektedir. Normalde nasıl üretildiği aşağıda açıklanmıştır.
Tuza tuzlu tadını veren şey sodyum klorürdür. Çeşitli tuz türleri vardır ancak hepsi birbirine çok benzer çünkü yasalar insan tüketimine yönelik tüm tuzların en az %97 oranında sodyum klorür içermesini zorunlu kılar (ister rafine ister deniz ya da kaya tuzu olsun). Sodyum klorür, deniz suyunda bulunan ve deniz suyunun bir kapta buharlaşmasına izin verdiğimizde geriye kalan her şeyin yalnızca %78'idir. Geri kalan bileşenlere de (örneğin magnezyum) ihtiyacımız vardır ve eksik olduğunda bize rahatsızlık verir (örneğin kramplar).
(tuzun simyasal sembolü)
Başka bir deyişle, tuzun adı ister deniz tuzu (denizden elde edilen), ister kaya tuzu (madenden elde edilen) ya da rafine tuz olsun, tuzun bileşimi hakkında hiçbir şey söylemez. Deniz tuzu %99'dan fazla sodyum klorür ile satılmaktadır.
Araştırdığım ürünler arasında sadece %91 sodyum klorür içeren bir "tuz çiçeği" (hepsi değil) var.
Tuz nereden gelir?
- Tuz dağlarından (kaya tuzu).
- Denizden (deniz tuzu, kıyı tuzlalarından)
- Tuzlu su kaynaklarından (iç tuz tavaları)
Tuzun mevzuata uygun olması için (%97'den fazla sodyum klorür) iki yöntem kullanılır:
Tuzlu suyun (dağdan gelen) rafine edilmesi (kaynatılması), böylece %99'dan fazla saflık elde edilmesi (rafine tuz).
Aşağıda açıklandığı gibi, tuz tavalarından diğer mineralleri değil sadece sodyum klorürü toplamak (deniz tuzu).
(Kaya tuzu, esas olarak sodyum klorür içeren veya rafine edilmesi gereken tabakalardan çıkarılır).
En büyük tuz tüketicisi endüstridir. Tuz, klor (içerdiği sodyum klorürden klorun çıkarılmasıyla) veya hidroklorik asit ya da çamaşır suyu yapımında kullanılır. Klor PVC plastik yapımında kullanılır. Endüstri, en yüksek sodyum klorür içeriğine sahip ve ilgisini çekmemesinin yanı sıra kendisine sıkıntı veren diğer şeyleri en düşük oranda içeren bir tuzla ilgilenmektedir. Bu nedenle tuz, sodyum klorür olmayan her şeyi çıkarmak için rafine edilir, saflaştırılır ve geriye %99'dan fazla sodyum klorür ve %1'den az diğer mineraller kalır.
Bu rafine tuz, gıda endüstrisinde en yaygın olarak kullanılan tuzdur (ekmekten paketlenmiş herhangi bir ürüne kadar her şeyin üretiminde). Ve hem gıda mağazalarında, hem hırdavatçılarda (yüzme havuzları ve su yumuşatıcıları için) hem de temizlik mağazalarında (bulaşık makineleri için) satılmaktadır.
İlaç endüstrisi %100 saflık elde etmek için elektrolitik bir işlemle üretilen tuzu kullanır.
Elde edilme şeklinin bir sonucu olarak rafine tuzdan biraz daha fazla mineral içerir, ancak çok azdır (%2'den az). Tuzlanmış balıkların (morina, sardalya) hazırlanmasında, jambonların pişirilmesinde ve kürlenmesinde kullanılır (gıda mağazalarında da satılır).
Deniz tuzu örneği (%99 sodyum klorür). Görmek için "Teknik veri sayfası" üzerine tıklayın.
Çocukken bize tuzun, tankların deniz suyu ile doldurulup buharlaşmaya bırakılmasıyla tuz tavalarından elde edildiği öğretildi. Bazı tuz işletmelerinin kullandığı prosedür bu gibi görünse de büyük çoğunluk aşağıdaki prosedürü kullanmaktadır:
Su denizden alınır (1), tuzlu suya girer (2) ve denize geri dönene kadar farklı havuzlardan (3),(4),(5),(6),(7) geçer (8).
Deniz suyu birkaç çeşit mineral, birkaç çeşit tuz içerir. En bol bulunan sodyum klorürdür, ancak magnezyum klorür, magnezyum sülfat vb. gibi başkaları da vardır. Havuzlardan (3 ila 7) geçerken önce karbonatlar, sonra sülfatlar, sonra sodyum klorür(6) ve daha sonra denize geri dönmeden önce diğerleri birikir.
Havuzda (6) biriken sodyum klorür toplanır ve "tuz" olarak satılır, diğer havuzlarda biriken minerallerin geri kalanı kimya veya inşaat endüstrisine satılır. (Bu durum örneğin bu şirkette açıklanmıştır).
Sonuç: (6) numaralı havuzdan toplanan tuzun neredeyse tamamı sodyum klorürdür (%97'den fazla). Bunlar deniz suyunda bulunan tüm tuzlar değildir. Deniz suyunu bir sürahiye ya da havuza koyup (çocukken bize söylendiği gibi) buharlaşmasına izin verirsek, deniz suyunun içerdiği tüm tuzları elde etmiş oluruz. Aşağıdaki bölüme bakınız: "Deniz tuzu ne içerir".
Havuzdan toplandıktan sonra (6) yıkanır (Danival gibi yıkanmayan markalar da vardır).
Eğer 1 litre deniz suyunu bir tepsiye koyar ve buharlaşmasına izin verirsek elde ederiz (veri kaynağı: P. Universidad C. de Chile) :
27 gram sodyum klorür,
4 magnezyum klorür,
2 magnezyum sülfat,
1 kalsiyum sülfat,
1 potasyum sülfat,
...
Başka bir deyişle, çökecek olanların %78'i sodyum klorür, %11'i magnezyum klorür, %5'i magnezyum sülfat vb. olacaktır.
Başka bir deyişle, tepside topladığımız tuzun %78'i sodyum klorür, %22'si ise diğer tuzlar olacaktır.
Bu diğer tuzlar, deniz tuzu veya rafine tuz elde etmek için çıkarılan tuzlardır, %97-99 sodyum klorür ve %3-1 diğer şeyler.
Deniz suyu ile pişirme. Tipik yemekler her zaman deniz suyuyla pişirilmiştir: Kanarya Adaları'ndaki "papas arrugás "tan Galiçya'daki "pulpo a feira "ya vb.
Yemek pişirmek için katkı maddesi veya "zenginleştirici" içermeyen deniz tuzu kullanın (ve zaman zaman magnezyum tabletleri alın?).
Burada görülebileceği gibi, sığırlara da %97'den fazla sodyum klorür içeren bir tuz verilmektedir. Bu tedarikçinin "sadece" %92 sodyum klorür içeren başka bir ürünü daha var. Tüm ürünler %97'den fazla sodyum klorür içeren deniz tuzundan başlar. Bazı ürünlerin yüzdesi daha azdır çünkü daha fazla katkı maddesi eklenmiştir, orijinal tuz daha iyi olduğu için değil.
Burada görebileceğimiz gibi, %98'den fazla sodyum klorür içeren tuz kullanıyorlar.
99 sodyum klorür, bu tedarikçide görülebileceği gibi (Himalaya tuzu veri sayfasına tıklayın).
Yukarıdaki tedarikçi %91 sodyum klorür ve kayda değer miktarda magnezyum içeren bir tuz çiçeği (Delta'dan) satmaktadır: deniz suyunun tuz içeriğine daha çok benzemektedir (not: aynı tedarikçinin diğer tuz çiçekleri daha yüksek sodyum klorür yüzdesine sahiptir).
Çünkü daha fazla sodyum klorür ve topaklanmayı önleyici bir madde (E-536 potasyum ferrosiyanür) içerir, böylece makineler tıkanmaz (tuzlu tadı rafine tuzda daha yüksek oranda bulunan sodyum klorür verir).
Tüm fizyoloji kitaplarının açıkladığı gibi,sodyum olmadan ne böbrekler ne de sinirler çalışabilir.
Açıkçası deniz suyu kullanmak daha iyidir çünkü onunla vücudumuzdaki sıvılarla aynı kimyasal bileşime sahip, sadece tuzlu sudan çok daha benzer bir şey yiyoruz (ısıtıldığında bileşiminde olmayan diğer özelliklerini kaybetmiş olsa da).
Belki de öyledir:
Çünkü sadece deniz suyu ile pişirilebilirler (tatlı suyun az olduğu yerler için idealdir: tekneler, Kanarya Adaları,...): papas arrugás, pulpo a feira,....
Çünkü deniz suyu bu yerlerde kolayca bulunabilir.
Kolaylık gibi sebepler var:
Sahilden mutfaktaki tencereye taşınması (ağırlık olarak) 30 kat daha pahalıdır (Bu yüzden ABD'deki çiftçiler topraklarını deniz suyuyla gübrelemeye çalıştılar ve sonunda tuz kullanmaya başladılar).
Hacim olarak taşınması ve depolanması 50 kat daha pahalıdır.
Konteynerler sıvılar için katılara göre daha pahalıdır.
Deniz suyu çok fazla organik madde içeriyorsa bozulur
Katı tuz bazı şeyler için gereklidir: tuzlanmış balık yapmak, kavrulmuş etleri baharatlamak, ...
Tuzun yaygınlaşmasının başka nedenleri de vardı:
Tuz değer biriktiren, zamanla azalmayan, kolayca bölünebilen, nispeten az yer kaplayan bir üründü.... (finansal amaçlarla da kullanılmak için idealdi: tüccarlar, maaşları ödemek, servet biriktirmek, ...).
Şirketler tarafından ürünleri hakkında sağlanan veriler, söylediklerinden sorumlu olmayan web sitelerinden daha güvenilirdir ve verileri ve makaleleri profesyoneller tarafından hazırlanmamıştır.
Örneğin, bu web sitesinde"hepsi (deniz, mücevher, rafine) %100 sodyum klorür içerir" denmektedir ki bu açıkça yanlıştır.
Wikipedia 'da "Deniz tuzu: tuz tavalarındaki "bütünleşik" deniz suyundan buharlaştırma yoluyla çıkarılan tuzdur. Deniz tuzu %86 oranında sodyum klorür (NaCl) ve kalsiyum, magnezyum klorür, potasyum, iyot ve manganez gibi eser elementler içerir.": bir sürü hata / yalan.
Cadiz zarafeti ile tuz hakkında ilginç ve açıklayıcı şeyler içeren makale.
ako-kasei.co.jp, Japonya'da 1971 yılında kıyı tuzlalarının kanunla kaldırılmasından (ve rafine tuz kullanımına geçilmesinden) bu yana insanların nasıl yüksek tansiyona sahip olmaya başladığını açıklıyor.
BOE (İspanya), Madde 13.1.3'te "Sodyum klorür içeriği kuru maddenin yüzde 97'sinden az olmamalıdır" demektedir. FAO, madde 3.1'de aynı şeyi söylemektedir.
Meksika'da, insan tüketimi için tuz en az %98,6 sodyum klorür ve gıda endüstrisi için 97,5 (FAO'nun gerektirdiğinden bile daha kötü) içermelidir.
Bu tuz şirketinde, tuzun toplandığı "tuzlama" havuzlarından (kristalleştiriciler) önce bazı buharlaştırma havuzları olduğunu açıklıyorlar.
Diğerinde de tuzun "vasche salanti "den toplandığını açıklıyorlar.
Bu diğer inde de aynı şeyi açıklıyorlar: "vasche salanti o "casedde". "Li il sale si cristallizza e si raccoglie".
Burada (sayfaların altında) bu web sitesindeki değişiklikler hakkında bilgi veriyoruz. |
Çalışmalar devam ediyor. |
