Ένας επιστήμονας κρατάει ένα μήλο στο χέρι του. Βλέπει ότι αν απομακρύνει το χέρι του, το μήλο πέφτει.
Δοκιμάζει με μια πέτρα και βλέπει ότι πέφτει, δοκιμάζει με ένα κομμάτι ξύλο και το ίδιο πράγμα....
Δοκιμάζει με πολλά διαφορετικά υλικά και βλέπει ότι πάντα πέφτουν.
Με βάση αυτά τα πειράματα, γενικεύει και λέει: "Η Γη έλκει ΟΛΑ τα υλικά". (Αυτό είναι μια θεωρία: κάτι που δηλώνει ένας επιστήμονας με βάση τις παρατηρήσεις).
Δεν δοκίμασε με το "όλα", γιατί είναι αδύνατο, δεν μπορεί να ρίξει όλες τις πέτρες από τη Γη. Έχει κάνει μόνο ορισμένα πειράματα που θεωρεί ότι είναι επαρκή.
Η επιστήμη (εκτός από τα μαθηματικά, γι' αυτό και ονομάζεται "ακριβείς επιστήμες") δεν λέει ποτέ ότι "μια τέτοια θεωρία είναι αληθινή", επειδή είναι αδύνατο να αποδειχθεί. Λέει μόνο "με βάση τα πειράματα που έχουμε κάνει και με βάση τις γνώσεις μας, αυτή η θεωρία είναι αληθινή".
Αλλά αύριο μπορεί να εμφανιστεί:
Ένα πείραμα με μια πέτρα που δεν είχαν δοκιμάσει και δεν πέφτει.
Κάποιος που γνωρίζει περισσότερα και λαμβάνει υπόψη του κάτι που δεν είχε περάσει καν από το μυαλό των προηγούμενων και που θα μπορούσε να έχει σημαντική επιρροή.
(Βλέπε εξήγηση παρακάτω).
Πεδίο μάχης ανάμεσα στην αλήθεια και το ψέμα χωρίς σαφή και σίγουρο νικητή.
Εκτός από τα μαθηματικά, όπου η αλήθεια αποδεικνύεται με σίγουρο και αδιάψευστο τρόπο, στις υπόλοιπες επιστήμες δεν συμβαίνει το ίδιο, επειδή είναι "πειραματικές" επιστήμες, δηλαδή ανακαλύπτουν περισσότερη ή λιγότερη αλήθεια ανάλογα με την ποσότητα της προσπάθειας, της γνώσης και της θέλησης που καταβάλλεται στα πειράματα. Δηλαδή, (και είναι προφανές), ότι δεν μπορούμε να αρκεστούμε σε 20 μελέτες που επιβεβαιώνουν ότι η κατανάλωση τόνου κάνει καλό στη φαλάκρα, γιατί πρέπει επίσης να γνωρίζουμε ποιος χρηματοδότησε αυτές τις μελέτες, πόσοι φαλακροί άνθρωποι εξετάστηκαν, για πόσο χρονικό διάστημα κ.λπ. Ένα παράδειγμα των παραπάνω είναι η αναξιοπιστία των ιατρικών μελετών, όπως καταγγέλλει ο Δρ Γκέρβας.
Οι επιστήμες που ασχολούνται με τα έμβια όντα (γεωργία, ιατρική, κτηνιατρική, ψυχολογία, κοινωνιολογία,...) είναι πιο δύσκολο να αναπτύξουν αληθινές θεωρίες, επειδή τα έμβια όντα είναι πολύ πιο πολύπλοκα από τα νεκρά.
Θεωρία: "Τρώγοντας το τάδε όξινο πράγμα κάνουμε το σώμα μας πιο όξινο". Αλλά αποδεικνύεται ότι ο χυμός λεμονιού, καλά όξινος, όλοι δέχονται ότι κάνει το αντίθετο.
Αποδεικνύεται ότι τα βακτήρια του εδάφους είναι ικανά να κάνουν μετατροπές χημικών στοιχείων (σε θερμοκρασία δωματίου), κάτι που κανείς δεν ξέρει πώς συμβαίνει, αλλά είναι αποδεδειγμένο ότι συμβαίνει (όπως απέδειξε ο Kervran).
Υπάρχουν άνθρωποι που, ανεξήγητα για την επιστήμη, ζουν χωρίς να τρώνε, αιωρούνται, βλέπουν με καλυμμένα τα μάτια,...
Υπάρχουν συσκευές, οι οποίες αναμφισβήτητα λειτουργούν, αλλά η επίσημη επιστήμη δεν γνωρίζει πώς, όπως αυτή η συσκευή κατά της υγρασίας στους τοίχους.
Βλέπε επίσης "τα θαύματα που μπορεί να κάνει το σώμα", δεν είναι γνωστό πώς. Ή "ο εγκεφαλικός θάνατος δεν είναι θάνατος". Ή πώς τα σκυλιά επέζησαν, και μάλιστα χωρίς εμφανή εγκεφαλική βλάβη, τα οποία ο Quinton (και άλλοι πιο πρόσφατοι ερευνητές), αιμορραγούσαν εντελώς σε σημείο που να καταργείται το αντανακλαστικό της κόρης- επειδή για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα ήταν χωρίς αίμα ή ερυθρά αιμοσφαίρια (τα οποία θεωρητικά είναι αυτά που μεταφέρουν το οξυγόνο στον εγκέφαλο).
Οι θεωρίες που αναφέρονται σε υλικά πράγματα είναι πιο αξιόπιστες από εκείνες που μιλούν για άυλα πράγματα.
Όταν ο Χάμερ λέει: "Όποτε υπάρχει ένας λεκές στην αξονική τομογραφία του εγκεφάλου σε ένα τέτοιο σημείο υπάρχει μια τέτοια ασθένεια", πρόκειται για μια θεωρία που μπορεί εύκολα να ελεγχθεί αν είναι αληθινή ή όχι. Όταν λέει: "Κάθε φορά που υπάρχει μια κηλίδα στην αξονική τομογραφία του εγκεφάλου στο τάδε μέρος υπάρχει το τάδε συναισθηματικό σοκ", λοιπόν, είναι πιο δύσκολο να αποδειχθεί. Έκανε κάποιους συσχετισμούς ασθένεια/ψυχικό σοκ βάσει συνεντεύξεων με τους ασθενείς του. Αλλά ως ψυχολόγος μπορεί να κάνει λάθος και να δει κάτι στον ασθενή που δεν υπάρχει, όπως και ο ασθενής είναι ικανός να εξαπατήσει τον εαυτό του και να μην δει κάτι μέσα του που υπάρχει ή να δει κάτι που δεν υπάρχει. Είναι πιο δύσκολο να κάνετε λάθος ή να εξαπατηθείτε από τα υλικά πράγματα.
Εξαιτίας αυτής της προφανής δυσκολίας, είναι πολύ δύσκολο για την επιστήμη να βρει θεωρίες που να καλύπτουν γεγονότα που απέχουν πολύ μεταξύ τους χρονικά. "Έχετε γλαύκωμα επειδή φάγατε πολύ μαρούλι όταν ήσασταν παιδί" (μια πολύ δύσκολη θεωρία για να εκπονηθεί). Όταν εμφανίστηκαν τα κινητά τηλέφωνα (κινητά τηλέφωνα), είναι σαφές ότι δεν ήταν πριν από 50 χρόνια που αποδείχθηκε ότι δεν ήταν επιβλαβή για τους ανθρώπους μακροπρόθεσμα. Κυκλοφόρησαν στην αγορά μόλις ήθελαν.
Μια άλλη δυσκολία που αντιμετωπίζει η επιστήμη στην ανάπτυξη αληθινών θεωριών είναι ότι είναι αδύνατο να παρατηρήσουμε κάτι χωρίς να το αλλοιώσουμε λίγο-πολύ. (Πόσο δύσκολο είναι για τους φυσιοδίφες να συνηθίσουν τα ζώα στην παρουσία τους, στις κάμερές τους κ.λπ.) Δεν λέμε το ίδιο πράγμα σε ιδιωτική συζήτηση με το να μας καταγράφει μια κάμερα. (Ακόμη και τα υλικά σωματίδια αλλοιώνονται όταν τα παρατηρούμε - αρχή του Χάιζενμπεργκ).
Ο επιστήμονας, κατά την επεξεργασία μιας θεωρίας, δεν είναι ποτέ σίγουρος ότι δεν θα ξεχάσει έναν σημαντικό παράγοντα. Επιπλέον, προκειμένου να ελέγξει την εγκυρότητα της θεωρίας του, μπορεί ακούσια να επιλέξει ορισμένα πειράματα που δεν θα την διαψεύσουν, ενώ αν είχε επιλέξει άλλα, θα την διέψευδαν, επειδή ίσως τα τελευταία θα είχαν μεγαλύτερη συνάφεια με τον παράγοντα που ξέχασε. Ένα υποθετικό παράδειγμα: ένας επιστήμονας επεξεργάζεται μια θεωρία, υπόθεση: "όσο περισσότερο γάλα, τόσο χειρότερα τα κόκαλα". Για να την ελέγξει, παρακολουθεί τη ζωή 1.000 ανθρώπων και βλέπει ότι επιβεβαιώνεται η θεωρία του. Ίσως όμως αυτός ο επιστήμονας να παρακολουθούσε τις ζωές 1.000 γυναικών που έκαναν χημειοθεραπεία. Αν είχε μελετήσει 1.000 άτομα χωρίς αυτή τη θεραπεία, ίσως η θεωρία του να μην είχε επιβεβαιωθεί. Εκτός από το λάθος στην επιλογή των ανθρώπων που θα μελετήσει, ίσως (σίγουρα) η ζάχαρη που βάζουν οι άνθρωποι στο γάλα να είναι επιβλαβής για τα οστά. Ένας παράγοντας που έχει ξεχάσει και που ίσως είναι πιο σημαντικός από αυτόν που επέλεξε.
Όπως είδαμε προηγουμένως, όταν μιλάμε για τον τρόπο με τον οποίο η επιστήμη αναπτύσσει θεωρίες, είναι πολύ πιο εύκολο να αποδείξει κανείς ότι κάτι είναι ψευδές (αρκεί να βρει ένα πείραμα που δεν ικανοποιεί τη θεωρία), παρά να αποδείξει ότι κάτι είναι αληθές. Το τελευταίο μπορεί να γίνει μόνο με τα μαθηματικά. Για αυτό που ειπώθηκε στην αρχή, οι υπόλοιπες επιστήμες επεξεργάζονται μόνο περισσότερο ή λιγότερο αληθείς θεωρίες, ποτέ 100% αληθείς. Σε κάθε τομέα, είναι πολύ πιο εύκολο να ανακαλύψεις ένα ψέμα από το να βρεις την αλήθεια (μπορείς να πιάσεις έναν ψεύτη πριν πιάσεις έναν κουτσό).
Η επιστήμη δεν είναι σε θέση να πει τι υπάρχει σε έναν τόπο (π.χ. στον αέρα ενός δωματίου). Θα μπορούσε να πει (με μεγάλη προσπάθεια) τη σύνθεση σε βασικά χημικά στοιχεία (περίπου 100), αλλά είναι αδύνατο να βρει τις σύνθετες ουσίες (οι οποίες είναι αναρίθμητες). Αυτό συμβαίνει επειδή δεν υπάρχει "κόσκινο" από το οποίο ο επιστήμονας να περνάει τον αέρα και να βλέπει "τι έχει απομείνει μέσα του". Ο επιστήμονας πρέπει να κάνει ένα διαφορετικό πείραμα για κάθε είδος χημικού στοιχείου ή σύνθετης ουσίας που θέλει να ανιχνεύσει. Υπεράνθρωπος στόχος. Επιπλέον, θα μπορούσε να διακρίνει από το δείγμα που έχει πάρει, αλλά όχι από όλο τον αέρα του δωματίου.
Είναι αδύνατο να το πούμε: Δεν είναι δυνατόν να πεις: "αυτό είναι απαλλαγμένο από μολυσματικές ουσίες". Μπορείς μόνο να πεις: "Δεν είναι μολυσμένο: "αυτό είναι απαλλαγμένο από αυτόν τον κατάλογο ρύπων που έχουμε αναλύσει". Για παράδειγμα, ο Dr. Roger Hodkinson στην ιστοσελίδα του λέει ότι "είναι φιλοσοφικά αδύνατο να αποδείξεις ότι "κάτι" δεν υπάρχει".
Είναι ευκολότερο να αποδείξετε ότι κάτι "είναι". Είναι πιο δύσκολο να αποδείξεις ότι κάτι "δεν είναι". "Ο τάδε έχει κλέψει". Είναι ανθρωπίνως εφικτό, εύκολο, να βρούμε μερικά γεγονότα που το αποδεικνύουν. "Ο τάδε δεν έχει κλέψει". Αδύνατον να αποδειχθεί αν δεν έχουμε στοιχεία για όλες τις στιγμές της ενήλικης ζωής του. "Τα κινητά τηλέφωνα - τα κινητά τηλέφωνα - είναι επιβλαβή". Θα ήταν δυνατόν να το αποδείξουμε. "Τα κινητά τηλέφωνα -τα κινητά τηλέφωνα- δεν είναι επιβλαβή". Είναι αδύνατο να αποδειχθεί, διότι υπάρχουν αμέτρητοι τρόποι με τους οποίους θα μπορούσε να συμβεί, και μάλιστα επηρεάζοντας τα ζωντανά όντα, για τα οποία γνωρίζουμε πολύ λιγότερα από ό,τι για τα νεκρά υλικά.
Θεωρίες που δεν μπορούν ούτε να αποδειχθούν ούτε να διαψευστούν: "Σήμερα βρέχει επειδή οι Αρειανοί άνοιξαν τη βρύση", "το ουράνιο τόξο εμφανίζεται επειδή αρέσει στα πουλιά". Όσο όμορφες κι αν είναι, δεν είναι επιστήμη.
Οι επιστήμονες δεν πέφτουν συνήθως σε αυτό το λάθος, αλλά εμείς συχνά πέφτουμε: επειδή βλέπουμε ότι το ένα πράγμα συμβαίνει μετά το άλλο, πιστεύουμε ότι το πρώτο είναι η αιτία του επόμενου. Αυτό μπορεί να είναι αλήθεια ή όχι. Αλλά πάνω απ' όλα, όταν έχουμε να κάνουμε με έμβια όντα, υπάρχουν πολλές πιθανότητες να κάνουμε λάθος. Οι επιστήμονες κάνουν πολλά πειράματα προτού επιβεβαιώσουν κάτι, εμείς με μία μόνο εμπειρία τολμάμε μερικές φορές να επιβεβαιώσουμε κάτι. Για παράδειγμα: "Αν δεν είναι αλήθεια, τότε θα πρέπει να το κάνουμε: "Αυτό το λίπασμα ήταν καλό για τα φυτά, επειδή μεγάλωσαν περισσότερο από πέρυσι" (ίσως για άλλους λόγους, όπως περισσότερη βροχή). "Αυτό το φάρμακο ήταν καλό για μένα" (ίσως θεραπεύτηκα παρά το φάρμακο, και αν δεν το είχα πάρει θα είχα θεραπευτεί νωρίτερα).
"Αυτό το φάρμακο θεράπευσε τον τάδε, σίγουρα θα θεραπεύσει και εμένα". Ίσως ξεχνάμε (ή δεν ξέρουμε) πολλούς άλλους που "δεν τα πήγαν καλά" και έχασαν πολύτιμο χρόνο ή και ζημιώθηκαν, ή ίσως ζημιώθηκαν μακροπρόθεσμα και δεν παρατηρούσαν ή δεν αφορούσαν.
Με όλες τις παραπάνω δυσκολίες που αντιμετωπίζει η επιστήμη στην εύρεση της αλήθειας, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να αναζητούμε την πιο αληθινή θεωρία, ότι πρέπει να αποδεχόμαστε σαφώς λανθασμένες θεωρίες. Ας αναζητήσουμε την αλήθεια (μόνο αυτή θα μας ελευθερώσει, το ψέμα μας υποδουλώνει). Ας προσέξουμε να μην δεχτούμε ψευδείς θεωρίες που ενισχύουν τις αναπόφευκτες δυσκολίες της επιστήμης για να καλύψουν τις αποτυχίες της, με φράσεις όπως "κάθε περίπτωση είναι ένας κόσμος", "όλοι είμαστε διαφορετικοί", "κανείς δεν είναι τέλειος",.... Και ας κατανοήσουμε το μέρος της αλήθειας και του ψέματος που φράσεις όπως: "επιστημονικά αποδεδειγμένο", "απαλλαγμένο από μολυσματικές ουσίες", "χωρίς παρενέργειες", "χρησιμεύει ως πρόληψη",...
(Μιλώντας για το τι είναι και τι μπορεί να κάνει μια φυσική θεωρία): "Και αυτός είναι ο βαθμός γνώσης του κόσμου που μπορούμε να περιμένουμε από τις φυσικές θεωρίες, αυτός που μπορούμε να περιμένουμε χρησιμοποιώντας τα μέσα και τις ικανότητες που διαθέτει ο άνθρωπος- που είναι η λογική, η λογική, τα μαθηματικά, η παρατήρηση .... Δεν μπορούμε λοιπόν να πούμε ότι ανακαλύπτουμε ακριβώς τον πραγματικό κόσμο, τη λειτουργία του, αν και αυτό σκοπεύουμε να κάνουμε. Ποτέ δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι αν έχουμε πραγματικά φτάσει στην πλήρη περιγραφή ή όχι, ακόμη και σε εκείνα τα μέρη της γνώσης μας που πιστεύουμε ότι είναι πιο σίγουρα. Διότι ποτέ δεν είμαστε απολύτως σίγουροι αν οι επινοημένοι χαρακτήρες μας, οι φυσικές έννοιες των οποίων οι ιδιότητες είναι οι φυσικές θεωρίες, μοιάζουν ακριβώς με τα πραγματικά αντικείμενα που θέλουμε να περιγράψουμε. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο πολλοί άνθρωποι δεν θέτουν πλέον καν ερωτήματα σχετικά με την αληθινή πραγματικότητα. Τους αρκεί να γνωρίζουν σε ποια όρια μια φυσική θεωρία περιγράφει την αντιλαμβανόμενη πραγματικότητα, σε ποια όρια μπορούν να χρησιμοποιήσουν μια φυσική θεωρία για να προβλέψουν τη συμπεριφορά του μέρους του κόσμου που προσποιούνται ότι γνωρίζουν με αυτήν". ( Πηγή)
Εδώ (στο κάτω μέρος των σελίδων) ενημερώνουμε για τις αλλαγές σε αυτόν τον ιστότοπο. |
Εργασία σε εξέλιξη. |
